तुझी करुण आर्त हाक मला कळत का नाही,
पुसून बघ तू आपल्याच मनी,,,,
ते पाणावलेले मृगनयन शोधिसी मजसी
हसू कि रडू कळेना त्या कमल ओठासी,
मज सखे चैन पडेना हे सर्व आठवूनी
पुसून बघ तू आपल्याच मनी,,,,
पोळूनी विरहाच्या तापाने तू हम्बरशी
रडत कोसळशी आपल्याच उशाशी,
तरी दाह काजव्याचा कोण घेई जाणुनी
पुसून बघ तू आपल्याच मनी,,,,
क्षणोक्षणी स्मरशी मज प्रत्येक घासातुनी
जशी उचकी लागे मातेला तानुल्या आठवूनी,
स्मरणी तुझ्या राहुनी जाहलो मी धनी
पुसून बघ तू आपल्याच मनी...
-Subbu
